Zijn gevonden voorwerpen bij de politie in veilige handen? Panorama nam de proef op de som.
Door Marco van Barneveld
Vijf jaar geleden schreef ik voor Panorama een soortgelijke reportage als die nu afgedrukt staat in dit jaarboek. In plaats van mobiele telefoons gebruikte ik destijds tien portemonnees met daarin ƒ 200,-. Ik wilde onderzoeken of de politie zorgvuldig met goederen van gewone burgers omgaat. Zijn uw spullen wel veilig bij de mannen in blauw? Minder veilig dan gewenst, bleek. Toentertijd verdwenen door slordigheid van de hermandad vijf van de tien telefoons. Bij het politiebureau Gouda was het nog een stapje erger. Daar dacht een grijpgrage agent dat hij het recht had om de portemonnee met geld in eigen zak te steken als aanvulling op zijn salaris. Een heterdaadje was het gevolg. Na publicatie ben ik een paar uur ondervraagd door de Rijksrecherche Interne Zaken. Mede dankzij mijn verklaring kon een rotte plek uit het politieapparaat verwijderd worden. Daarnaast werden er Kamervragen gesteld en toonden de foute bureaus berouw en beloofden beterschap en aanscherping van de procedures.
Vijf jaar later wilde ik onderzoeken of van alle mooie beloftes ook daadwerkelijk iets terecht was gekomen. Tenslotte hadden ze vijf jaar de tijd gehad om de procedures te verbeteren. Om er toch een andere draai aan te geven, besloot ik om dit keer geen portemonnees maar telefoons te doen. Die zijn tenslotte de laatste vijf jaar tot gemeengoed geworden. Om het spek waar de kat op gebonden zou worden wat aantrekkelijker te maken voor ontvreemding gaf ik niet alleen het mobieltje af maar ook een lader. Alles is een tasje met een Panorama erbij en daarna de vrij simpele formule uitgevoerd. Lever de telefoons als gevonden af en ga twee weken later terug. Het resultaat heeft u kunnen lezen in het hierbij gepubliceerde verhaal.
Wat ik wil blijven benadrukken is het tot tweemaal toe aangetoonde feit dat de politie zeer slordig met de goederen van burgers omgaat. Iets wat mijns inziens ontoelaatbaar is en een desinteresse naar de belastingbetalende burger toe toont. Hopelijk heeft de politie geleerd van deze tweede keer. Al hebben ze zich als de spreekwoordelijke ezel toch tweemaal aan dezelfde steen gestoten.
Door de verbluffende uitkomst besloot de hoofdredactie van Panorama, heel ongebruikelijk voor het blad, het item als enige onderwerp op de cover te zetten. Al bij al was het een zeer geslaagde productie.
Eigenlijk was het enige wat zeer jammer was bij deze reportage dat ik één van de telefoons door deadline druk niet zelf heb opgehaald. In Gouda, waar de vorige keer dus een agent ontslagen was, liet ik het toestel ophalen door mijn zwager. Toen hij de tas met spullen ophaalde zat de lader van de telefoon niet meer in de tas. En de lader was op het aangiftepapiertje doorgekrast. Hij heeft daar ophef over gemaakt en de dienstdoende agente beloofde hem erover terug te bellen, maar of hij wel even tekenen voor ontvangst. Doordat mijn zwager geen journalist is en geen weet heeft van procedures, deed hij dat ook. Op het papier stond tevens de telefoonlader. Aangezien er getekend was voor ontvangst hadden we geen poot meer om op te staan. De politie Gouda verschool zich bij navraag agressief achter het ontvangstbewijs. Dit was jammer omdat ik sterke vermoedens heb dat in Gouda wederom iemand heeft lopen jatten en door mijn eigen schuld, ik had het toestel gewoon zelf op moeten halen, kon ik er verder niets mee doen. Jammer. Maar het was ook weer een les voor de volgende keer. En wellicht komt die er nog.
