De foto werd gemaakt tijdens een bezoek aan een visrestaurant ‘Catch of the day’ in Hamburg vlakbij de universiteit.
VVOJ-leden uit Nederland en Vlaanderen zijn neergestreken op de wereldconferentie voor onderzoeksjournalistiek in Hamburg. Zij doen verslag van sessies die de Lage Landen moeten inspireren. In deze aflevering: Hostwriter
door Sofie van Nuffel
De klemtoon bij deze conferentie lag niet alleen op netwerken, samenwerken en de gezamelijke missie om kwalitatief diepgravend werk te brengen. De kans op slagen kan nog groter worden wanneer je jezelf als (onderzoeks)journalist ook samenwerkend opstelt in al wat daaromheen gebeurd.
De zoveel vernoemde ‘collaborative’ instelling kan zeker nog meer doorgetrokken worden naar de menselijke en persoonlijke kant van ‘het journalist zijn’. Tijdens de Lightning round: Survival strategies of women muckrakers op zaterdagnamiddag in het Holcim Auditorium, kwam het menselijke verhaal ook heel sterk naar voor en dat trof me hard. Het is belangrijk dat je naast je toegewijde harde werk ook af en toe kan verenigen met andere journalisten op een persoonlijke manier en dat je de schaduwkant van wat het werk met je doet kan laten zien. Hierdoor vallen de barrières van concurrentie onder elkaar en de ego gestuurde race naar de top als journalist helemaal weg.
We kunnen veel aan, maar niemand van ons is een übermensch, toch?
Ik heb dat menselijke aan de lijve mogen ondervinden tijdens mijn ervaring met couchsurfing via Hostwriter, een open netwerk dat journalisten helpt om op een eenvoudige manier samen te werken over de grenzen heen. Zij ondersteunen leden op alle loopbaan niveaus om de kwaliteit van de berichtgeving in de media te verhogen door het verstrekken van lokale contacten over de hele wereld.
Via dit platform kan je onder andere een bed of zetel aanbieden aan een andere journalist en er in de andere richting ook gebruik van maken tijdens het reizen voor je werk. Je mag maximum twee nachten verblijven en je moet je op een respectvolle manier houden aan The Code of Ethics, die aan je gratis lidmaatschap verbonden zijn.
Mijn eerste ervaring hiermee naar aanleiding van de conferentie was een dikke meevaller. Ik kwam terecht bij een Duitse journaliste die werkt bij NDR. Na een aantal korte mails en Whatsapp berichtjes word ik vriendelijk ingelicht over het adres en verwacht in een hippe wijk in Ottensen, vlakbij Altona station. De ontvangst is hartelijke en warm, alsof ik een goede kennis ben. Ik voel me onmiddellijk thuis. Ze geeft me bed in een kamer van vloer tot plafond gevuld met boeken. Ik hou wel van die persoonlijke en intieme aanpak. Ik bedenk dat dit eigenlijk het échte netwerken is. Dankbaar spoed ik mij naar de conferentie.
Wanneer we de eerste avond samen eten, komen al snel professionele en persoonlijke verhalen aan bod bij een fles witte wijn. We merken beiden op dat we heel wat gemeen hebben en praten door tot middernacht. We wisselen bruikbare tips en contacten uit die nuttig kunnen zijn voor een onderzoek dat ik in Duitsland wil doen. Ik bied haar ook mijn zetel aan mocht ze ooit naar België komen voor het werk. Op zich allemaal kleine dingen, maar wel enorm hartverwarmend wanneer je je hoofd rustig kan neerleggen na een lange gevulde dag met conferentie leerstof.
Ohne auch ist alles doof. Zonder jou stelt het niets voor.
Met andere woorden: We hebben elkaar nodig!
