Door: Noah Moeys
Hoe interessant de sessies ook zijn, van netwerken moet je het hebben op GIJC. Als er zo veel mensen samenkomen, kun je partners vinden voor projecten in het buitenland. Ik zocht Colombiaanse journalisten die wegwijs zijn op plantages, en vond er meerdere. Maar mensen konden mij ook vinden. Na een netwerkbijeenkomst voor Spaanstaligen kwam een Paraguayaan naar me toe, met de vraag of ik aan zijn project wilde meewerken. Hij was in zijn onderzoek over ontbossing van de Amazone stukgelopen bij een organisatie in Nederland, en vroeg me om daar onderzoek naar te gaan doen. Hij zwaaide naar de directeuren van Mongabay en riep lachend, ‘je ziet binnenkort onze pitch tegemoet’. Mongabay heb ik in het verleden wel eens vol hoop gepitchd, maar zonder reactie. De Paraguayaan kent ze persoonlijk, dus staan we nu tien-nul voor.
Waar eindredacteuren van buitenlandse media vaak moeilijk te bereiken zijn, kon ik er hier direct op afstappen. Iemand van The Guardian zat op het podium bij een paneldiscussie over onderzoek doen naar impact van klimaatverandering. Na afloop stelde ik me voor en zei: je krijgt nog een keer een pitch van me. Dat vond ze alleen maar leuk.
Uit de sessies ben ik – naast vele andere dingen – het volgende opgestoken. Als je inheemse onderzoeken doet, betrek je inheemse journalisten bij je werk en ga je zorgvuldig om met trauma. Wetenschappelijke papers en bevriende academici zijn handig om voor onderzoeksjournalisten. Satellietbeelden gebruiken is te doen, zelfs als leek. Je stapt van de openbare beelden (Google Earth Pro) over op de commerciële providers (zoals Planet) wanneer je specifieke beelden van een plek wilt. Met Google Search Engine kun je beelden ‘layeren’, en OpenStreetMap (gemaakt door gebruikers) om de setting te begrijpen. Ook kun je Google vragen of ze een foto kunnen maken van een bepaalde locatie.
Tot slot, waar ik van schrok en van leerde, is hoeveel journalisten er in ballingschap werken of steevast andere narigheid meemaken. ‘For my job’, zeggen ze dan, terwijl ze hun schouders ophalen. Ze geven hun leven voor ons werk, en dat is ongeëvenaard.
