Titel: Werken met NGO’s, kan dat? Word je journalist campagnemedewerker
Datum: 8 november 2014
Tijd: 14:00-16:00 uur
Sprekers: Gie Goris, Sanne Terlingen, Christof Godderis
Moderator: Jeroen Trommelen
Aantal deelnemers: 25
Verslag: Nathanja Louage
Jeroen Trommelen opende de sessie met een vraag:
‘Journalisten moeten non-gouvernementele organisaties (NGO’s) even kritisch benaderen als overheden en bedrijven. Wie gaat hier niet akkoord mee?’
Deze vraag vertelde meteen het thema van de discussie: Hoe ver kan de samenwerking met een NGO gaan?
De gasten waren verbonden aan verschillende organisaties en nieuwsplatforms, maar ze hadden één ding gemeen: de internationale focus van hun organisatie. Gie Goris werkt voor MO*, Sanne Terlingen voor One World en Christof Godderis werkt bij Artsen Zonder Grenzen.
Godderis wilde meteen iets verklaren over NGO’s, nog voor het debat begon.
‘Niet alle NGO’s zijn hetzelfde, of hebben dezelfde objectieven. Net media. De relatie tussen NGO’s en media is heel belangrijk. Artsen Zonder Grenzen is ontstaan uit frustratie van dokters en journalisten die de wereld wilden laten zien wat ze wel allemaal kunnen doen in bijvoorbeeld Nigeria. Ze hebben de media gezien als een middel om het doel te bereiken.’
One World is een Nederlands platform voor mondiaal nieuws; MO* is een Belgisch platform. Ze werken beiden op een andere manier samen met NGO’s.
MO* is opgericht door NGO’s maar wel vanuit een journalistiek initiatief. Toch zei Goris: ‘Ik zou dat niet erg vinden als we NGO-achtige trekjes hebben.’
Maar hij zei ook:
‘De lezer heeft vooral recht op een onafhankelijke redactie.’
Bij One World ligt het iets anders. Ze worden wel gesponsord door NGO’s maar zijn geen PR-platform voor deze organisaties. Voor NGO’s die toch een bericht willen plaatsen, zei Terlingen dat deze ‘partner van ons kunnen worden. Dan kunnen ze een bericht plaatsen in Partnernieuws.’
One World gebruikt een volledig aparte pagina voor NGO’s.
‘Wat bij ons het belangrijkste is, is transparantie,’ aldus Terlingen.
Maar hoe moet een journalist nu reageren op een voorstel tot samenwerking van een NGO?
Trommelen gooide een nieuwe vraag in de groep.
‘Shell heeft mij al verschillende keren uitgenodigd om te gaan naar Nigeria. Ik heb dit iedere keer geweigerd. Wat zouden jullie doen?’
Dit leidde tot heel wat reactie.
De meeste aanwezigen zouden ook niet meegaan.
‘Maar wat als het Greenpeace is?’ vroeg Trommelen.
Hier volgde de omgekeerde reactie.
Ergens zijn de NGO’s die zich inzetten voor een goed doel minder afschrikwekkend en veel aanlokkelijker om mee in zee te gaan. Maar is dat terecht? En bieden NGO’s uberhaupt wel eens reizen aan?
‘Wij geven geen vliegtickets aan journalisten,’ vertelt Godderis. ‘We verschaffen ze wel met contacten of bieden transport.’
Niet elke NGO biedt een journalist dus een reis aan. Trommelen vroeg Godderis of ze bij Artsen Zonder Grenzen ooit teleurgesteld waren in een journalist die ze geholpen hebben.
‘We zijn soms teleurgesteld omdat er veel meer valt te doen uit journalistiek oogpunt,’ vertelt Godderis.
Trommelen vraagt tot slot opnieuw of je even kritisch moet zijn als het een NGO betreft, als wanneer het een bedrijf betreft.
Dit keer waren de reacties waren iets minder direct.
Eén stelling uit het publiek vatte de werken met ngo’s samen:
‘De beste vraag om te stellen is : zou je je verhaal ook maken als ze je geen tickets aanbieden?’
Op die manier kan je de goede verhalen toch filteren uit de vele aanbiedingen, of ze nu van een ontwikkelingsorganisatie komen of van een oliebedrijf.
