Rogiers: ‘De term ‘vergrijzing’ duikt in de Belgische politiek voor het eerst op in parlementaire stukken eind de jaren 80. Het gaat dan, en ook in alle volgende jaren en decennia, bijna exclusief over het financiële plaatje: de uit de pan swingende kosten voor de gezondheidszorg en de betaalbaarheid van de pensioenen. Maar vergrijzing, het ouder worden van de bevolking, raakt aan zoveel andere terreinen: ruimtelijke ordening, urbanisme, mobiliteit, cultuur, sociale netwerken, gemeenschapsvoorzieningen… Op al die vlakken is het Belgische ouderenbeleid braakland.’
Rogiers artikel is een mix van reportage en feiten en cijfers, met duiding van experts. Hij baseert zich op eerder eigen journalistiek werk over armoede in Vlaanderen en op vele onderzoeken van Pascal De Decker en Emma Volckaert (beiden KU Leuven en Lukas School of Arts). Verder op de studies van Dominique Verté, ouderenexpert VU Brussel, hoofd van het Ouderenbehoeftenonderzoek (OBO). Rogiers sprak met de onderzoekers en met verantwoordelijken uit de sectoren gezondheidszorg, armoedebeleid en huisvesting. Cruciaal voor zijn productie waren verder de reportageontmoetingen en de mogelijkheid om op ronde te gaan met een verpleegkundige van het Wit-Gele Kruis.
