Zembla laat zien dat de Nederlandse vestiging van Dupont (nu Chemours) in Dordrecht ruim dertig jaar geleden een groot PFAS-lek ontdekt in het grondwater onder de fabriek in Dordrecht, hun op een na grootste PFAS-locatie ter wereld. Interne dossiers beschrijven hoe de vervuiling zich verspreidt en hoe het bedrijf zich zorgen maakt dat de giftige chemicaliën het lokale drinkwater kunnen besmetten. Uiteindelijk blijkt het opruimen ‘technisch en financieel niet haalbaar’, waardoor de vervuiling nog altijd in het grondwater zit.
Na de tv-uitzendingen gaan de onthullingen door. In de onlinevideo ‘De PFAS-verspreiding’ melden de journalisten dat het water in sloten, zwem- en natuurplassen in een omtrek van zeker 15 kilometer rondom de Chemours-fabriek zeer ernstig verontreinigd is met PFAS. Dat doen ze aan de hand van metingen van het Waterschap Rivierenland. In het hele gebied blijken de PFAS-concentraties ver boven de norm te liggen die het RIVM veilig acht. Op een locatie zelfs 13 duizend keer boven die norm.
In de slipstream van het vele nieuws dat voortkomt uit de Zembla-uitzendingen komt nog de onthulling dat Chemours heeft geprobeerd voor een paar miljoen te schikken in de PFAS-schadezaak die vier gemeenten tegen het bedrijf hebben aangespannen. Dit blijkt uit geheime notulen van een besloten raadsvergadering.
De kern van de uitzendingen is gebaseerd op een grote verzameling van honderden documenten, zoals pen source databases als Toxic Docs en Industry Docs waarin stukken zijn opgeslagen die ooit via Amerikaanse rechtszaken openbaar zijn gemaakt. Ook Amerikaanse onderzoekers, zoals de Amerikaanse advocaat Rob Bilott van de film Dark Waters, stelden documenten beschikbaar
