Tips
Het doet er niet toe wie bij de overheid informatie opvraagt, het bestuursorgaan moet die in principe verstrekken. Ook de reden van het verzoek mag niet meespelen. Toch is het niet onverstandig om in het verzoek aan te geven dat je journalist bent.
Om grip te krijgen op de manier, waarop een bestuursorgaan op je Wob-verzoek heeft beslist, is een inventarislijst een handig hulpmiddel. Je kunt die zelf maken, maar je kunt ook het bestuursorgaan erom vragen. Extra service, maar steeds gebruikelijker.
Behalve een ‘sleepnetwet’ (AIVD mag massaal online-communicatie aftappen) is er het ‘sleepnetverzoek’: via de Wob ‘alles’ over een onderwerp opvragen. De overheid is er niet happig op. Maar je kunt het bestuursorgaan een royale handreiking doen.
Verschillende organen van de lokale overheid kunnen stukken geheim verklaren: het college van Burgemeester en Wethouders, de gemeenteraad, een commissie. Maar ‘geheim’ is geen reden een Wob-verzoek af te wijzen. Je kunt ze gewoon wobben.
De overheid mag geen kosten rekenen voor het opzoeken van informatie en het lakken van documenten, maar wel voor het verstrekken van kopieën. Bij grote Wob-verzoeken kan dat aardig oplopen. Voorkom al in je verzoek verrassingen.
Bestuursorganen reageren op een Wob-verzoek nogal eens met de uitnodiging voor een gesprek. Ze willen dat je je verzoek komt ‘preciseren’. Maar bedoelen daar veelal mee: inperken. Bereid je voor, wees alert en geef niet te gauw toe.
Mag een bestuursorgaan een heel document weigeren omdat sommige delen ervan uit ‘persoonlijke beleidsopvattingen’ bestaan? Dat mag niet, maar gebeurt toch. En dan moet je zo’n hardleers bestuursorgaan tot de orde roepen.
